Gezinin üzerinden iki ay gibi bir zaman geçmiş olsa da 2 haftalık Rusya seyahatim hakkında buraya bir şeyler karalamak istedim.

Bildiğiniz gibi iki ülke arasında yaşanan uçak krizi öncesinde Türk vatandaşları olarak Rusya'ya vizesiz seyahat edebiliyorduk. Ben de uçağın düştüğü günlere denk gelen tarihe biletimi almış Rusya'ya gitmek için bekliyordum. Tam bu tarihlerde kriz yaşandı. Medyanın yarattığı endişe ortamı dolayısıyla biletimi yakıp seyahati gerçekleştirmedim. Yurtdışına yapacağım ilk seyahat olması dolayısıyla açıkçası biraz ürkmüştüm. 

Bu krizden sonra Rusya, Türk vatandaşlarına vize uygulaması getirdi. Ülkeye bizim açımızdan girişler haliyle zorlaştı. İnternette okuduğum yorumlar bu yöndeydi. Turistik vize almak istediğinizde sizden, kalacağınız otele yapılan ödemenin faturasını bile istediklerini okudum. Ben ziyaret amaçlı gidecektim, evde kalacaktım, haliyle bu vize bana uygun düşmüyordu. Konu hakkında bilgi almak adına Rusya Federasyonu Türkiye Büyükelçiliği'ne bir sabah vakti gittim fakat sadece soru sormak istesem bile içeri alınmadan vize işlerini yürüten bir şirkete yönlendirildim. Buradaki görevli hanımefendi evinde kalacağım kişinin beni davet etmesi durumunda daha kolay vize alabileceğimi söyledi. Biz de öyle yaptık, davetiyeyi elektronik ortamda almayı tercih ettik ve 1 ay sonra davetiye onay aldı ve bunun çıktısını hemen bu vize şirketine ilettim. Vizem bir sürpriz olmazsa 3 iş günü içerisinde çıkacaktı. (Vereceğiniz daha fazla ücretle bu süreyi 1 güne de kısaltabiliyorsunuz.) Gerekli belgeleri, formu, fotoğrafı, vs. pazartesi günü vize şirketini teslim ettikten sonra Cuma günü mesai bitimine yakın vizemi gidip şirketten aldım. Yani bütün işlemleri vize şirketinde hallettim, başka bir yere gitmedim.

Vizem çıkmıştı, bu vize işleri beni psikolojik olarak yorduğu için süreç sonunda oldukça keyiflendim, hemen biletimi alıp seyahat tarihini beklemeye başladım.

Kazan şehrine uçacak, seyahatimin büyük bölümünü orada geçirecektim. Hazırlıklarımı tamamladım, İstanbul'dan Kazan'a uçtum. Bir gece vakti Kazan Havaalanı'na indim. Eylül ayı olmasına rağmen oldukça soğuk bir hava vardı. Eh Rusya'ya gelmiştim...

Güzel bir uykudan sonra yolculuğun yorgunluğunu hemen attım, kahvaltı edip şehri keşfetmeye çıktım.

Kazan diyince akla gelen ilk yerler Bauman Caddesi ve Kul Şerif Camii. Eh haliyle hemen buraları gezmeye başladık.

Biraz klasik benzetme olacak ama Bauman Caddesi, İstiklal Caddesi gibi bir yer, pek bir esprisi yok, neden övüldüğünü anlayamadığım yerlerden oldu. Şehir merkezinde olmasının ekmeğini yiyen bir cadde. Her şeyi burada bulabiliyorsunuz.

Kul Şerif Camii mimari açıdan gerçekten sevimli geldi bana. Etrafında başka yapılar da var, turistik açıdan gezmeye de müsait bu bölge gerçekten çok temizdi, bana daha fazla gezme, görme şevki verdi bu. Aslında ilk andan itibaren Kazan sokaklarının tertemiz olduğunu farketmiştim. Bol ziyaretçi alan yerler bile tertemizdi. Kazan şehri bu yönüyle çok hoşuma gitti.

Rusya'da en çok merak ettiğim yer olan Saint Petersburg'a gitme zamanımız gelmişti. İki şehir arasında 1200 KM'lik bir mesafe var, biz yataklı treni kullanmayı tercih ettik, 22 saat süren tren yolculuğu hayatımın en ilginç anılarından biri oldu. Hayatımda ilk kez bir tren yolculuğunda yatakta uyudum. Rusya'da bizim kullandığımız bu trenlerde kabin sistemi yoktu, herkesin yatağı koridora bakıyor. Alttaki yatak masaya dönüşebiliyor, üstteki yatak ise sabit. Yani sizin yeriniz üst yatak ise zaman geçirmek için oturacak bir yeriniz yok. Fakat gözlemlediğim kadarıyla rica ederseniz alt yatağın sahibi size çoğu zaman oturmanız için izin veriyor. Tabi küstahlık yapmazsanız. Bu konuya neden değindim, hemen anlatayım. Rusya'da yaptığım tren seyahatlerinden birinde bizim vagonumuza kör kütük sarhoş iki Rus denk geldi. Çok kötü kokuyorlar ve etrafa sürekli bağırıyorlardı. Arada bana da laf atsalar da dillerini anlamadığım için kendilerine sadece agresif bir yüz ifadesiyle karşılık verebildim. Neyse bu sarhoşlardan birisi üst yataklardan birisine bakıp duruyor ama anladığım kadarıyla alkolün etkisiyle tırmanmaya gözü yemiyor. Bu sırada birisinin yatağında oturuyor, sağa sola sallanıyor, uyumamak için kendini zor tutuyor. Eh bir anlığına uykuya yenik düşünce yanındaki yolcunun üzerine hafifçe düşüyor ve kıyamet kopuyor. Azarı yiyen sarhoş Rus artık son cesaret kırıntısı ile yatağına doğru bir hamle yapıyor ve tırmanıp saatler sürecek uykusuna başlıyor. Yani kimseye bulaşmadığınız sürece herkes birbirine çok saygılı, güler yüzlü. Yeter ki kişisel alanlarına müdahale etmeyin.

Trende her vagonda kazanlarda sıcak su kaynıyor, ücretsiz alabiliyorsunuz.

Yorucu olacağını tahmin ettiğim fakat hiç de öyle olmayan bir tren yolculuğundan sonra Saint Petersburg'a vardık. Şehre adım atmamla büyülenmem bir oldu. Tren garına yürüme mesafesinde bir otel seçmiştik. Otele koşar adımlarla giderek eşyalarımızı bırakıp şehri turlamaya başladık.

Peter olağanüstü güzellikte bir şehir. Basit cümlelerle tarif edilemez, şiir yazılmalı. Onu da ben beceremem. Gezebileceğimiz çoğu yerini yürüyerek gezdik. Daha ilk günden düzgün yürümemi engelleyen bir sağlık problemi yaşamama rağmen topallaya topallaya dolaştım. (Türkiye'ye döndüğümde sol menisküsümün hafif derecede yırtıldığını öğrendim)

Bu şehrin merkezinde yeni bina inşa etmek yasakmış. Evet yanlış duymadınız. Yani Peter sokaklarını gezerken çirkin binalara rastlayamıyorsunuz. Zamanda yolculuk yapılmış hissi veren caddeleri, sokakları, meydanları beni gerçekten çok büyüledi.
Şehrin büyüleyici mimarileri arasında bol yeşillik bulabileceğiniz yerler de var. Hiçbir yapıya dokunulmamış, gerçekten inanılmaz.


Bu şehir hakkındaki dedikodulardan birisi yaşamın çok pahalı olduğu. Evet, biraz lüks bir şehir diyebilirim ama gördüğünüz ilk restorana dalıp yemek yemeye kalkarsanız evet, oldukça pahalı. Ama biraz akıllıca davranırsanız karnınızı doyurabileceğiniz çok güzel yerler var. Mesela tabldot usulü yemek servisi olan bir lokantada 2 kişi 200 Ruble'ye (Yaklaşık 10 TL) karnımızı doyurduk. Çorba içtik, et yedik, çay içtik, üstüne bir çöreği bile paylaştık.

Şehirde gezilecek çok yer var, parası olana gerçekten cennet gibi bir yer. Örneğin gece 12'de şehirdeki bütün köprüler açılarak gemilerin geçmesi sağlanılıyor. Şehir bunu güzel bir turistik etkinliğe çevirmiş. Bindiğiniz yat sizi bütün köprülerin açıldığı anlara yetiştiriyor ve çok özel bir deneyim yaşıyorsunuz.

Dediğim gibi şehri 1 ay dolaşsam yine bir yarımı burada bırakırdım.

3 günlük Peter macerasından sonra yine trenle Moskova'ya geçecektik. Sabaha karşı Moskova'ya vardığımızda havanın çok daha soğuk olduğunu farkettik. Garda metronun açılmasını bekledik ve gün ağardığında Moskova'nın o sembolleşmiş yerlerini gezmeye koyulduk.

Moskova'yı hiç beğenmedim. Sanki Rusya'da değildim, kaosun ortasına düşmüştüm. Ne etrafta Rus'a benzer birileri vardı, ne de etrafta sizi cezbedecek bir renk. Soğuk, renksiz bir şehir. İstanbul'a benzettim bu yüzden. İstanbul'u seven burayı da sever.

Zaten aynı gün trenle Moskova'dan ayrılacaktık, o yüzden fazla takılmadan bu renksiz şehri hızlıca dolaştık. Kızıl Meydan'dı, Nazım Hikmet'in mezarının bulunduğu Novodeviçi Mezarlığı'ydı gezdik.

Öğle vakti geldiğinde Moskova'dan Dimitrovgrad'a hareket edecek olan trene bindik. Burası Kazan'a 2-3 saat uzaklıkta yer alan ufak bir şehir. Buraya da yaklaşık 20 saat sürecek bir yolculuk ile varacaktık.

Dimitrovgrad'da  10 dakika da olsa araba kullanma şansı buldum. Bu ülkede araba kullanmak gerçekten çok rahat. Çok katı trafik kuralları var, insanlar da kurallara uymaya artık alışmış. O yüzden yaya da olsanız, sürücü de olsanız kendinizi yollarda çok rahat hissediyorsunuz.

Büyük bir kısmını yeşil alanların oluşturduğu Dimitrovgrad'ı da dolaştıktan sonra BlaBlaCar uygulaması ile bir araç bulup anlaştık ve aynı gün sorunsuz bir şekilde Kazan'a geri döndük.
Rusya'da BlaBlaCar çok popüler. Ülkemizde ben bile cesaret edip birisinin aracına binmem. Ama burada kadını, erkeği hiç korkmadan çok rahat ve ucuz bir şekilde yolculuk edecek araç bulabiliyorlar.

Kazan'a vardıktan sonra Rusya'daki yolculuk kısmı da böylece sona ermiş oldu. Rusya'daki son günlerimi de Kazan'da sakin bir şekilde geçirdim.

Çok güzel günler geçirdiğim Rusya'yı gerçekten çok beğendim. Hayatımın en güzel anısı burayı ziyaret etmek oldu diyebilirim. Ülkenin en büyük problemi soğuk havası. Soğuğu seven ben, Eylül ayında kışın geldiği Rusya'nın havasından biraz tırstım. Yine de çok güzeldi be!